ျပီးဆံုးသြားခဲ့ျပီလို႕ ထင္ခဲ့ေပမယ့္
သူ့ကိုမေမွ်ာ္လင့္ဘဲျပန္ေတြ့လိုက္ရတဲ့ခဏမွာ
ငါ့ရင္ထဲကိုရိုက္ခတ္လာတဲ့ နာၾကင္မႈေတြ...
သူနဲ့ပတ္သက္လို့ခံစားခ်က္ေတြ အမွတ္တမဲ့သိမ္းဆည္းထားခဲ့မိတာပဲ
ဒါကအခ်စ္ပါလို့ ငါ၀န္မခံပါရေစနဲ့
ငါရူးမတတ္ ထိခိုက္နာၾကင္ခဲ့ရလို့ပါ
ငါက သူ့အတြက္ ဘာမွမဟုတ္ခဲ့ရင္ေတာင္
သူ့ကငါ့ရဲ့ အရာရာတိုင္းပါပဲ..
ငါတကယ္တည္ျငမ္ေနျပီလို့သူေတြးေနမလား
ငါအခ်စ္ေတြေျပာင္းေနပါျပီလို့ ထင္ေနေတာ့မလား
ငါျပန္ေျဖရွင္းခြင့္မရွိဘူးမဟုတ္လား
သူ့ကိုျပန္ေတြ့ခ်ိန္ တစ္၀ၾကီးၾကည့္ေနခ်င္ေပမယ့္
သူ့မ်က္၀န္းေတြနဲ့ဆံုရင္ငါတြယ္ျငိမိျပန္ဦးမယ္
ငါတုန္လႈပ္စြာ အၾကည့္လႊဲမိျပန္တယ္
သူ့ရဲ့အျပံဳးတစ္ခ်က္ေလာက္ရေအာင္ ငါျပံဳးျပလိုက္သင့္တာေပါ့
ဒါေပမယ့္သူေက်ာခိုင္းသြားတာကိုငါမွျပံဳးမေနနိုင္တာ
ငါေအးစက္စက္မ်က္ႏွာလႊဲခဲ့ရတယ္
သူနဲ႔စကားတစ္ခြန္းေလးေျပာဖို့ေတာင္ငါႏႈတ္ခမ္းဖြင့္မရခဲ့ဘူး
သူ့အနားမွာမေနရဲခဲ့ဘူး...
သူ့အေ၀းမွာပဲ..သတၱိမဲ့စြာနဲ့
တစ္စစ္စစ္နာၾကင္လာတဲ့ အရင္ကဒဏ္ရာကို
သူဘယ္လိုျပန္တာ၀န္ယူေပးမွာလဲ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့စြာ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္..
ငါ့အခ်စ္ဆံုးေသာေကာင္းကင္ရယ္................။
No comments:
Post a Comment