ပင္လယ္ကို အရမ္းခ်စ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကအားတိုင္းမၾကာခဏဆိုသလိုပင္လယ္ျပင္ကိုသြားၾကည့္ခဲ့တယ္။ ပင္လယ္ျပင္ကိုၾကည့္ျပီး စကားေတြေျပာေနတတ္တယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့သူကပင္လယ္ကို ၾကည့္ျပီး "ပင္လယ္... ငါမွာျဖင့္နင့္ကိုခ်စ္လိုက္ရတာ... နင္ကေတာ့ ငါ့ကို ျပန္မခ်စ္ခဲ့ဘူး။ ငါ့ကိုအခ်စ္နည္းနည္းေပးပါ ပင္လယ္... ငါလာတိုင္း ျငိမ္ျပီး ေနမျပပါနဲ႔"လို႔ေျပာေတာ့ "ပင္လယ္က ခဏေလာက္ ေတြေ၀သြားျပီး....."ငါရဲ႔အခ်စ္က နည္းနည္းျပင္းတယ္။
"ငါ့အခ်စ္ကို နင္တကယ္ပဲ အလိုရွိသလား" "ဟုတ္တယ္... နင့္အခ်စ္ေတြ ငါ့ကုိျမန္ျမန္ေပးပါ"
"ဒါေပမယ့္... နင္ခံႏိုင္ရည္ ရွိပါ့မလား" "ဒါေပမယ့္ေတြ လုပ္မေနပါနဲ႔ေတာ့...နင့္အခ်စ္ကို ငါေစာင့္ေနတယ္"
ပင္လယ္ကအေ၀းကေနလွဳိင္းထျပီးသူ႔ဆီကိုတျဖည္းျဖည္းခ်ည္းကပ္လာခဲ့တယ္။
လိွဳင္းေတြကမ္းေျခကိုမေရာက္ခင္မွာဘဲသူဟာလန္႔ျပီးထြက္ေျပးသြားခဲ့တယ္။
ပင္လယ္ကစိတ္ထိခိုက္ျပီးက်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ႏႈတ္ဆိတ္ျပီးမ်က္ရည္ေတြက်ေနခဲ့မိတယ္။
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကိုတိမ္ကျမင္လိုက္တယ္။အဲဒီလိုနဲ႔အခ်ိန္ေတြတေရြ႔ေရြ႔ကုန္သြားခဲ့တယ္။
ပင္လယ္ကို ခ်စ္တဲ့လူေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္ေရာက္လာခဲ့တယ္။
သူလည္းပင္လယ္ကိုအရမ္းခ်စ္ျပီးပင္လယ္ေဘးမွာပဲသူ႔အခ်ိန္ေတြကိုကုန္ေစခဲ့တယ္။
တစ္ေန႔မွာသူလည္းဟိုအရင္ကတစ္ေယာက္လိုပဲပင္လယ္ကိုေျပာခဲ့တယ္။
"ပင္လယ္... နင့္အခ်စ္ေတြ ငါ့ကိုေပးပါ"ပင္လယ္က တစ္ခါခံထားရဖူးေတာ့အခ်စ္ကိုသက္ေသျပရမွာ ေၾကာက္ေနခဲ့တယ္။သူကလည္း ပင္လယ္ကိုအခ်စ္ေတြေပးပါ..ေပးပါလို႔မၾကာခဏ ေတာင္းဆိုေနေတာ့ေနာက္ဆံုးမွာပင္လယ္က " ငါ့အခ်စ္ေတြကို နင္တကယ္ယူမလား...ငါ့အခ်စ္ကျပင္းထန္တယ္ေနာ္.. နင္ခံႏိုင္ရည္ရွိပါ့မလား"အဲဒီစကားကို ၾကားေတာ့ ပင္လယ္ခ်စ္တဲ့လူက ရင္ကိုဖြင့္ျပီးယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ " လာပါ... နင့္အခ်စ္ေတြ ငါ့ကိုေပးပါ" လို႔ ေျပာတယ္။
ပင္လယ္ကအေ၀းကေနလိွဳင္းေတြထျပီးသူ႔ဆီကိုတျဖည္းျဖည္းခ်ည္းကပ္သြားတယ္။
လိွဳင္းေတြကမ္းနားေရာက္လာျပီဆိုရင္ပဲသူဟာလွိဳင္းေတြကို အားပါးတရေပြ႔ဖက္ လိုက္ေတာ့တယ္။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကို တိမ္က ျမင္ေတာ့ " သူဟာ အခ်စ္ကိုနားလည္တဲ့လူပဲ။
အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပင္းထန္ေနပါေစလူကိုမထိခိုက္ မနာက်င္ေစဘူးေလ" လို႔ တစ္ကိုယ္တည္း ေျပာေနေတာ့တယ္။အဲဒီလိုနဲ႔ပင္လယ္ခ်စ္သူကပင္လယ္နဲ႔အတူတူေနလာတာၾကာေတာ့ တစ္ေန႔မွာသူက"ပင္လယ္.. နင့္ကိုငါ မခ်စ္ေတာ့ဘူး..... နင့္ရဲ႔အခ်စ္က ျငိမ္လိုက္....လိွဳင္းထလိုက္၊ လွဳိင္းထလိုက္.... ျငိမ္လိုက္နဲ႔ တစ္ျခားအေျပာင္းအလဲေလးေတာင္ မရွိေတာ့ဘူးလား... ငါသြားေတာ့မယ္" ဆိုျပီး ပင္လယ္ကိုထားရစ္ခဲ့ျပန္တယ္။ပင္လယ္ကအရမ္း စိတ္ထိခိုက္ေပမယ့္လည္းသူ႔ကိုမတားျဖစ္ခဲ့ဘူး။
ဒါကိုတိမ္ကျမင္လိုက္တယ္။သူလည္းပင္လယ္ကိုခ်စ္တယ္ဆိုျပီး စြန္႔သြားခဲ့ျပန္ျပီေပါ့လား...
" မငိုပါနဲ႔ ပင္လယ္ရယ္... နင္ရဲ႔အခ်စ္က သူတို႔နဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူး...ငါသိတယ္" တိမ္က ပင္လယ္ကို ႏွစ္သိမ့္တယ္။" နင့္သိတယ္..နင္ဘာကို သိတာလဲ" ပင္လယ္ကတအံ့တၾသ ျပန္ေမးတယ္။
"သူတို႔ကနင့္ရဲ႕အေပၚယံကိုပဲၾကည့္ျပီးခ်စ္ခဲ့ၾကတာ...နင့္ရဲ႔အတြင္းစိတ္ကိုခ်စ္ဖို႔နားမလည္ခဲ့ၾကဘူး။ တကယ္လို႔သူတို႔ကနင့္ကို နားလည္မယ္၊တကယ္ခ်စ္တတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ပင္လယ္ေအာက္မွာ ႐ႈမျငီးတဲ့အဖိုးတန္႐ႈခင္း ေတြဟာသူတို႔အတြက္နင္ဖန္တီးထားတယ္ ဆိုတာကိုသူတို႔ခံစားၾကရမွာေပါ့"
တစ္ခ်ိန္တုန္းကကိုယ္ဟာလူေတြမခ်စ္တတ္ခဲ့တဲ့ပင္လယ္လား...?
ဒါမွမဟုတ္ပင္လယ္ကိုမခ်စ္တတ္ခဲ့တဲ့ လူလား....?
ပင္လယ္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္အနည္းဆံုးေတာ့ကိုယ့္မွာလူေတြမခံစားခဲ့ရတဲ့လွပတဲ့ အတြင္းစိတ္ေတြရွိမယ္။ ပင္လယ္ကို မခ်စ္တတ္တဲ့လူ ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ပင္လယ္ ေအာက္ (အတြင္းစိတ္)က ႐ႈခင္းေတြကို ၾကည့္ဖို႔ကိုယ္မထိုက္ခဲ့့လို႔ပဲ။အခ်စ္ဆိုတာ ဒီလိုပဲလား....?
အခ်စ္စစ္ကိုရွာေတြ႔ဖို႔ကိုယ့္ကိုနားလည္ေပးတတ္တဲ့လူကိုရွာရမယ္တဲ့။
အဲဒီလူကေျခာက္ပစ္ကင္းေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္သူဟာကိုယ့္ကိုနားလည္ေပးလို႔ကိုယ့္အျမင္မွာသူဟာ ေျခာက္ပစ္ကင္းေနပါတယ္။တစ္ဦးကိုတစ္ဦးနားလည္တယ္ဆိုတာဘာလဲ...?
ကိုယ္႐ႈံးနိမ့္ေနခ်ိန္မွာကိုယ္အက်င့္သိကၡာကိုထိပါးတဲ့စကားမေျပာသူကိုယ္စိတ္ညစ္ေနခ်ိန္မွာအေသးအမႊား ကိစၥတစ္ခုအတြက္နဲ႔ကိုယ့္ကိုရန္မရွာတတ္သူမိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီေ၀းေနလည္းကိုယ့္ကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်သူကိုယ္စိတ္႐ွဳပ္ခ်ိန္မွာသူစိတ္႐ွဳပ္တာေတြကိုရင္မဖြင့္ျပတတ္တဲ့သူ
ကိုယ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာသူေပ်ာ္ရႊင္တာေတြကိုထုတ္ေဖာ္ေျပာတတ္တဲ့သူတစ္ဦးကိုတစ္ဦးနားလည္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ ခြင့္လြတ္ျခင္းေတြရွိရမယ္၊အၾကင္နာေတြ ရွိရမယ္။ကိုယ့္ကိုနားလည္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ရွာဖို႔ရာခက္ေကာင္းခက္လိုက္မယ္။ ဒါေပမယ့္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႈထားရမယ္။
ကိုယ့္ကိုနားလည္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုရွာဖို႔ကိုယ္ကသူ႔နားလည္ႏိုင္တဲ့လူျဖစ္္ေအာင္အရင္ဆံုးလုပ္ရလိမ့္မယ္။
(က်ေနာ့္ဆီ ေရာက္လာတဲ့ အီးေမးထဲက စာတစ္ေစာင္ ျဖစ္ပါသည္။)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment